To płytki ceramiczne, które po wypaleniu są poddawane procesowi rektyfikacji, czyli mechanicznemu obcięciu lub zeszlifowaniu brzegów. Dzięki temu płytki rektyfikowane mają identyczny rozmiar z dokładnością do 0,2 milimetra, a ich boki są ostre i tworzą kąt prosty. Takie elementy można więc układać bez obaw o rozbieżności wymiarowe. Rektyfikacji poddawane są zarówno płytki ścienne jak i okładziny podłogowe.
Płytka rektyfikowana
Wśród wielu jeszcze osób funkcjonuje przekonanie, że są to płytki bezfugowe. Jest ono błędne. Mimo, że płytki rektyfikowane mają równe krawędzie, podczas ich układania należy zastosować spoinę. Można użyć nieco węższą np. 2 mm, co dla wielu osób ma znaczenie estetyczne. Niestety jeśli mamy do czynienia z tzw. podłożem krytycznym fuga musi być szersza. Podłoże krytyczne to na przykład posadzka z systemem ogrzewania czy chłodzenia podłogowego. W przypadku klejenia płytek na re-gipsach lub na zewnątrz budynków spoina też powinna być odpowiednio szersza – przynajmniej 3 mm.
Płytka rektyfikowana
W przypadku dużych płytek czym większa fuga tym lepiej – zwłaszcza na zewnątrz. Głównie ze względu na rozszerzalność liniową materiałów. Choć gołym okiem tego nie widać, każda z warstw – okładzina, klej, podłoże – "pracuje". Kiedy spoina będzie za wąska może dojść do sytuacji, w której popęka fuga, płytki "przyozdobią się" w pęknięcia lub "wbiją się" jedna płytka w drugą.
Płytka nie poddana rektyfikacji - boki są lekko "pochylone"
Drugim powodem, dla którego lepiej zastosować szerszą fugę są sytuacje awaryjne. Gdy ulegnie zniszczeniu jedna z okładzin i zajdzie potrzeba jej wymiany, będzie można to wykonać po pierwsze sprawniej a po drugie bez większych obaw o uszkodzenie pozostałej powierzchni.
Ogólnie rzecz ujmując płytki rektyfikowane, wbrew powszechnej opinii, nie są płytkami bezfugowymi. A więc fuga to podstawa! :D